Wie kent die kreet niet?
Het lijkt een frustratie die uit de mond van een puberende tiener komt, maar feitelijk is het een schreeuw die diep uit de harten van veel mensen opwelt. Natuurlijk, tieners uiten dit vaak, maar zou dat er niet vooral mee te maken hebben dat tieners het er sneller uitflappen?
Ik worstel al mijn hele leven met het idee niet begrepen te worden. Niet zozeer in columns of blogs, maar in mijn denken. Nou maak ik me niet al te veel schuldig aan denken, maar soms kan het frustrerend zijn en soms zelfs ronduit ergerlijk, dat mensen me niet begrijpen. Dit heeft niet te maken met een superintelligentie bij mezelf of stupiditeit bij anderen, maar met een andere denk- en beleefstructuur.
In deze samenleving wordt je gekneed en gevormd door vaste structuren, zoals school, gezin en familie, carrière en het idee dat de samenleving heeft over hoe je moet leven en waarnaar je moet streven. Het probleem is alleen dat mijn denken daar niet bij aansluit. Op de één of andere manier pas ik niet in dat patroon. Ik loop muurvast wanneer ik moet voldoen aan dergelijke eisen. De reden daarvoor is, dat ik dan het idee krijg dat ik niet mijn leven leef, maar dat van anderen.
Vanmiddag had ik een goede chat met één van mijn kinderen. Hij worstelt met hetzelfde probleem en voelt zich niet begrepen. Vanuit zijn omgeving wordt er sterk op hem ingepraat om zich aan de bestaande formule van 'hoe moet je leven' aan te passen, maar het werkt bij hem gewoon niet. Hij voelt zich dan steeds meer geïsoleerd en loopt vast op het manipulerende gedrag van zijn omgeving. Daardoor gaat hij juist nóg minder presteren, terwijl hij krampachtig probeert te voldoen aan de eisen die aan hem worden gesteld.
Nou ben ik niet van mening dat iedereen zonder meer alleen maar moet doen wat hij of zij zelf wil. We leven in een samenleving en zullen altijd compromissen moeten sluiten. Aan de andere kant geloof ik echter dat je soms moet kiezen voor je eigen weg en niet voor de gebaande -saaie- paden van de maatschappij. Wanneer je werkelijk niet past binnen de standaardformule, zul je op zoek moeten naar je eigen manier van leven.
Iedereen zal soms moeilijke beslissingen moeten nemen. Eén daarvan is het gaan van je eigen weg. Het houdt namelijk vaak in dat anderen je laten vallen of dingen kwalijk gaan nemen. Soms leidt het zelfs tot een breuk met familie of vrienden en meestal brengt het pijn mee. Aan de andere kant geeft het echter vaak een enorm gevoel van vrijheid wanneer je eindelijk jezelf kunt zijn en je niet langer hoeft te leven volgens de manier die anderen van je verlangen. Daarbij praat ik natuurlijk niet over onaanvaardbare dingen, maar over zaken als beroepskeuze, relatie, levensstijl, geloof of hobby en zo.
De laatste maanden heb ik me losgeworsteld van zo'n 'vloek', zoals ik het vaak noem. "Jij maakt nooit iets af!". Dit heeft mij mijn hele leven achtervolgd, maar uiteindelijk heb ik het van me af kunnen werpen. Sindsdien merk ik een verheldering in mijn kijk op veel zaken en heb ik het idee dat ik meer ben gaan leven. Ik heb geaccepteerd dat ik een andere persoonlijkheidsstructuur heb dan veel anderen en heb besloten dat die structuur de moeite waard is om verder uit te diepen.
Over dit onderwerp wil ik later nog meer schrijven, want ik denk dat veel mensen ermee worstelen. Voor nu houd ik het bij deze uitspraak: "Leef je eigen leven en niet dat van anderen!"
Zeezout
woensdag 30 maart 2011
Passie: Poker en columns
Schrijven is leuk!
Ik heb altijd al zitten prutsen met eigen verhaaltjes en schrijf ook sinds een aantal jaren een column voor een pokerschool. In die tijd heb ik ontdekt dat het schrijven van korte stukjes mijn lust en mijn leven is. In een column kun je eieren leggen, vingers op zere plekken leggen en ondertussen lekker van je afschrijven wat je aan idioterie in deze wereld tegenkomt.
Daarnaast is poker voor mij een interessant gebeuren. Je kunt er heel veel van leren voor situaties in het dagelijks leven, zoals tiltcontrole, omgaan met je geld, inschatten van situaties, kansberekening en nog veel meer. Maar dat was allemaal niet de reden waarom ik ging pokeren. Ik ging pokeren omdat ik zonder geld zat. Ik was dus platzak. In die tijd ontdekte ik poker en zag daarin de kans om via gratis toernooitjes wat bij te sprokkelen.
Via internet ontdekte ik PokerStrategy, een pokerschool waar je gratis $50 kreeg en daarmee gewoon kon gaan pokeren. In het begin vertrouwde ik het voor geen meter, want wie geeft er nou gratis geld weg? En dan boden ze er ook nog eens een gratis pokerstudie bij aan? Het leek mij eerder een stukje boerenbedrog. Maar bij het doorlezen op die site kwam ik ook hun werkplan tegen. Daaruit bleek dat het niets met bedrog te maken had, maar gewoon een win/win situatie was.
Om die $50 te krijgen moest je namelijk eerst een basiscursusje poker leren. Ook die was gratis, maar had een duidelijke reden: wanneer jij beter pokert krijgen zowel jij als zij meer geld! Nadat je de quiz hebt gehaald moet je namelijk wel een pokersite hebben waarop ze dat geld storten. Dat doe je via een link op PokerStrategy, waardoor zij degene zijn die jou hebben aangemeld. Daarvoor krijgen zij dan ook weer een bonus per gespeelde hand en zo verdienen ook zij geld. Dat kost jou verder helemaal niets! Die kosten per gespeelde hand, de "rake"of "fee", betaal je bij het pokeren namelijk sowieso.
De $50 was dus werkelijk gratis en het is ook in het belang van PokerStrategy dat jij een betere speler wordt! Hoe beter jij speelt, des te meer verdien dus niet alleen jij, maar verdient dus óók de pokerschool. Daarom is het in hun eigen belang dat ze je zo goed mogelijk trainen om een winnende pokerspeler te worden! Om die reden proberen ze dan ook om werkelijk goed materiaal te bieden, zoals handbeoordelingen, goed leesbaar lesmateriaal, video's en coachings: allemaal gratis!
Afijn, ik ben dus begonnen met pokeren. Het materiaal was prima en het forum wat aan die school verbonden was, hielp sterk mee aan de ontwikkeling als pokerspeler, maar was al snel ook een gezellige plek om te vertoeven. Er heerste een echt groepsgevoel en ik voelde me dan ook al snel thuis.
Van het één kwam het ander en al na enkele maanden bleek ik ineens een column te schrijven voor diezelfde pokerschool. En daar ontdekte ik dat dit écht mijn ding was: schrijven! Lekker van je af schrijven wat je dwars zit, wat je leuk vindt en hoe je tegen bepaalde situaties aankijkt. Heerlijk!
Ondertussen ben ik zo'n vier jaar verder en nog steeds schrijf ik die columns. Mocht je dus interesse hebben om de escapades van Zeezout in de pokerwereld te lezen, ga dan naar PokerStrategy en zoek naar "Zeezouts Nachtgedachten". Er staan er ondertussen iets van 150 op of zo....
Het pokeren zelf is ondertussen wat op de achtergrond geraakt door andere bezigheden, maar het heeft me absoluut geholpen om door deze moeilijke periode in het leven te komen. Ondertussen gaan de dingen beter en heb ik de boel weer wat op de rails gekregen. Uiteindelijk besloot ik deze week om te gaan bloggen en schrijven over de dingen die ik mee heb gemaakt en meemaak. Ter leeringh ende vermaeck zo'n beetje...
Ik vind dit stukje nu wel lang genoeg, maar ga alweer piekeren over de volgende bijdrage.
P.S. Voor degenen die zelf ook interesse hebben: je kunt op een van de links naar PokerStrategy klikken om er een kijkje te nemen. Is ook weer goed voor mijn tell-a-friend bonus ;)
Ik heb altijd al zitten prutsen met eigen verhaaltjes en schrijf ook sinds een aantal jaren een column voor een pokerschool. In die tijd heb ik ontdekt dat het schrijven van korte stukjes mijn lust en mijn leven is. In een column kun je eieren leggen, vingers op zere plekken leggen en ondertussen lekker van je afschrijven wat je aan idioterie in deze wereld tegenkomt.
Daarnaast is poker voor mij een interessant gebeuren. Je kunt er heel veel van leren voor situaties in het dagelijks leven, zoals tiltcontrole, omgaan met je geld, inschatten van situaties, kansberekening en nog veel meer. Maar dat was allemaal niet de reden waarom ik ging pokeren. Ik ging pokeren omdat ik zonder geld zat. Ik was dus platzak. In die tijd ontdekte ik poker en zag daarin de kans om via gratis toernooitjes wat bij te sprokkelen.
Via internet ontdekte ik PokerStrategy, een pokerschool waar je gratis $50 kreeg en daarmee gewoon kon gaan pokeren. In het begin vertrouwde ik het voor geen meter, want wie geeft er nou gratis geld weg? En dan boden ze er ook nog eens een gratis pokerstudie bij aan? Het leek mij eerder een stukje boerenbedrog. Maar bij het doorlezen op die site kwam ik ook hun werkplan tegen. Daaruit bleek dat het niets met bedrog te maken had, maar gewoon een win/win situatie was.
Om die $50 te krijgen moest je namelijk eerst een basiscursusje poker leren. Ook die was gratis, maar had een duidelijke reden: wanneer jij beter pokert krijgen zowel jij als zij meer geld! Nadat je de quiz hebt gehaald moet je namelijk wel een pokersite hebben waarop ze dat geld storten. Dat doe je via een link op PokerStrategy, waardoor zij degene zijn die jou hebben aangemeld. Daarvoor krijgen zij dan ook weer een bonus per gespeelde hand en zo verdienen ook zij geld. Dat kost jou verder helemaal niets! Die kosten per gespeelde hand, de "rake"of "fee", betaal je bij het pokeren namelijk sowieso.
De $50 was dus werkelijk gratis en het is ook in het belang van PokerStrategy dat jij een betere speler wordt! Hoe beter jij speelt, des te meer verdien dus niet alleen jij, maar verdient dus óók de pokerschool. Daarom is het in hun eigen belang dat ze je zo goed mogelijk trainen om een winnende pokerspeler te worden! Om die reden proberen ze dan ook om werkelijk goed materiaal te bieden, zoals handbeoordelingen, goed leesbaar lesmateriaal, video's en coachings: allemaal gratis!
Afijn, ik ben dus begonnen met pokeren. Het materiaal was prima en het forum wat aan die school verbonden was, hielp sterk mee aan de ontwikkeling als pokerspeler, maar was al snel ook een gezellige plek om te vertoeven. Er heerste een echt groepsgevoel en ik voelde me dan ook al snel thuis.
Van het één kwam het ander en al na enkele maanden bleek ik ineens een column te schrijven voor diezelfde pokerschool. En daar ontdekte ik dat dit écht mijn ding was: schrijven! Lekker van je af schrijven wat je dwars zit, wat je leuk vindt en hoe je tegen bepaalde situaties aankijkt. Heerlijk!
Ondertussen ben ik zo'n vier jaar verder en nog steeds schrijf ik die columns. Mocht je dus interesse hebben om de escapades van Zeezout in de pokerwereld te lezen, ga dan naar PokerStrategy en zoek naar "Zeezouts Nachtgedachten". Er staan er ondertussen iets van 150 op of zo....
Het pokeren zelf is ondertussen wat op de achtergrond geraakt door andere bezigheden, maar het heeft me absoluut geholpen om door deze moeilijke periode in het leven te komen. Ondertussen gaan de dingen beter en heb ik de boel weer wat op de rails gekregen. Uiteindelijk besloot ik deze week om te gaan bloggen en schrijven over de dingen die ik mee heb gemaakt en meemaak. Ter leeringh ende vermaeck zo'n beetje...
Ik vind dit stukje nu wel lang genoeg, maar ga alweer piekeren over de volgende bijdrage.
P.S. Voor degenen die zelf ook interesse hebben: je kunt op een van de links naar PokerStrategy klikken om er een kijkje te nemen. Is ook weer goed voor mijn tell-a-friend bonus ;)
dinsdag 29 maart 2011
Intro: Zeezout gaat bloggen
In deze kakelverse blog zal een bonte schakering van gedachten, ideeën, inspiraties, humor en nog veel meer verschijnen. Het gaat daarbij om de dingen van het leven, zoals het leven met een burnout, hoe overleef je geldproblemen of mentale stoornissen, het omgaan met religie of geloof, hobby's en semi-beroepen zoals poker en forex, maar ook over vissen, emoties, liefde en verzin nog maar wat van die mooie woorden. Wie weet begin ik zelfs een vervolgverhaal...
Het gaat er vooral om dat het herkenbaar wordt en een steuntje in de rug kan zijn voor anderen, of een grijns kan brengen op een vermoeid gelaat. Wordt iemand erdoor opgebeurd, dan ben ik blij. Kan iemand er smakelijk om lachen, dan is dat ook prima.
Ik neem meestal niet echt een blad voor de mond. Daarom geef ik nu alvast aan dat het nooit mijn bedoeling is om iemand te kwetsen of beschadigen. Ik hou er gewoon van om open te zijn over de dingen die me bezig houden en waar ook anderen mee kunnen worstelen. Voel jezelf dus niet aangevallen door domme uitdrukkingen of vage uitspraken: ik ben ik en dat is al genoeg om mee te worstelen...
Hoe dan ook: welkom bij "Overleven volgens Zeezout"!
Zeezout, 29 maart 2011
Het gaat er vooral om dat het herkenbaar wordt en een steuntje in de rug kan zijn voor anderen, of een grijns kan brengen op een vermoeid gelaat. Wordt iemand erdoor opgebeurd, dan ben ik blij. Kan iemand er smakelijk om lachen, dan is dat ook prima.
Ik neem meestal niet echt een blad voor de mond. Daarom geef ik nu alvast aan dat het nooit mijn bedoeling is om iemand te kwetsen of beschadigen. Ik hou er gewoon van om open te zijn over de dingen die me bezig houden en waar ook anderen mee kunnen worstelen. Voel jezelf dus niet aangevallen door domme uitdrukkingen of vage uitspraken: ik ben ik en dat is al genoeg om mee te worstelen...
Hoe dan ook: welkom bij "Overleven volgens Zeezout"!
Zeezout, 29 maart 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)